خشکی چشم از مشکلات متداول و رایج دنیای امروزی است. عوامل مختلفی می‌توانند زمینه ساز بروز خشکی چشم باشند که در این میان، استفاده‌ی بیش از اندازه از ابزار و وسایل دیجیتال بیشترین تاثیر را در ایجاد این عارضه دارد. عوامل مختلف دیگری نیز می‌تواند در بروز خشکی چشم نقش داشته باشند که از میان این عوامل می‌توان به برخی داروها اشاره کرد. همچنین به شما پیشنهاد می‌کنیم تا این مطلب را در رابطه با خستگی چشم هنگام مطالعه بخوانید. در این مقاله از وبسایت شفاف قصد داریم به این سوال پاسخ بدهیم که آیا داروها می‌توانند باعث خشکی چشم شوند؟ با ما همراه باشید.
خشکی چشم چیست؟
خشکی چشم در بهترین حالت می‌تواند باعث تحریک و سوزش چشم فرد شود و در بدترین حالت نیز ممکن است با بروز زخم قرنیه و تهدیدی برای بینایی همراه باشد. خشکی چشم معمولا به یکی از این دو دلیل ایجاد می‌شود. ممکن است غدد اشکی چشم، مقدار مناسبی از اشک را برای لایه‌ی آبی حاضر در لایه‌ی اشکی تولید نکنند. همچنین ممکن است غدد میبومین پلک از تولید روغن برای لایه‌ی چربی (که منجر به تثبیت لایه‌ی اشک شده و از تبخیر سریع اشک چشم جلوگیری می‌کند.) خودداری کنند.
به هر حال، مهم نیست به چه علتی به خشکی چشم مبتلا شوید. شما علائم زیر را تجربه خواهید کرد:
– احساس چشم خارجی در چشم
– قرمزی در داخل یا اطراف چشم
– تاری دید
– سوزش، خارش و یا سایر انواع تحریکات چشمی
کدام داروها چشم را خشک می‌کند؟
برخی از انواع داروها می‌توانند موجب خشکی شوند. همچنین در صورتی که مبتلا به خشکی چشم هستید، این داروها می‌توانند این عارضه را در شما تشدید کنند. بنابراین باید بدانید که چه داروهایی سبب خشکی چشم می‌شوند.
۱. داروهای ضد افسردگی
انواع داروهای ضد افسردگی رایج از جمله SSRIها مانند Paxil و داروهای ضد افسردگی تری سیکلیک مانند Adapin می‌توانند عوارض جانبی آنتی کولی‌نرژیک را در فرد ایجاد کنند. این عوارض در مواردی ممکن است عملکرد غدد اشکی را مختل کرده و باعث شود تا چشم‌ها اشک کمتری تولید کنند و در نهایت موجب خشکی چشم خواهند شد.
۲. آنتی هیستامین‌ها
آنتی هیستامین‌ها به کنترل طیف گسترده‌ای از علائم آلرژی کمک می‌کنند. اما ممکن است موجب کاهش لایه‌ی آبی موجود در لایه‌ی اشکی چشم شده و چشم‌ها را بدون رطوبت باقی بگذارند. دو نمونه از آنتی هیستامین‌ها بنادریل و کلاریتین بوده که ممکن است به همین شکل بر روی لایه‌ی اشک شما تاثیر بگذارند. توجه داشته باشید که حتی آنتی هیستامین‌های خاص و موضعی مانند آلگرا نیز می‌توانند منجر به خشکی چشم شوند. (البته احتمال وقوع آن بسیار کم است.)
۳. داروهای کنترل آکنه
درمان‌های ترکیبی رتینوئید و آنتی بیوتیک موضعی با علائم خشکی چشم نیز مرتبط است. این داروها شامل ایزوترتینوئین بوده که به عنوان دارویی رایج برای کنترل آکنه شناخته می‌شود.
۴. داروهای ضد بارداری
بر اساس تحقیقات انجام شده، ثابت شده است که مصرف داروهای ضد بارداری در اغلب موارد منجر به خشکی چشم می‌شود. با این حال، به نظر نمی‌رسد که مصرف داروهای خوراکی ضد بارداری به تنهایی بر اسمولاریته‌ی اشک شما تاثیر بگذارند. بر اساس تحقیقات، مصرف قرص ضد بارداری هنگام استفاده از لنز های تماسی خشکی چشم را در زنان افزایش می‌دهند؛ و این موضوع احتمالا به این دلیل است که داروهای ضد بارداری خوراکی موجب عدم تحمل لنزهای تماسی خواهند شد.
۵. داروهای مسکن
بسیاری از مسکن‌های رایج و شناخته شده در دسته‌ی داروهای موضعی ضد التهابی غیر استروئیدی (یا NSAIDها) قرار می‌گیرند. از آنجایی که التهاب از علائم رایج خشکی چشم به شمار می‌رود، برخی افراد فکر می‌کنند که این داروها خطر ابتلا به سندرم خشکی چشم را کاهش خواهند داد؛ در حالی که این موضوع درست نیست. این دسته از داروها همچنین می‌توانند حساسیت قرنیه را کم کرده و آسیبی را که توسط خشکی چشم به سلول‌های اپیتلیال روی سطح آن وارد می‌شود را کم کنند.
۶. داروهای گوارشی
این دسته از داروها که به عنوان PPIها نیز شناخته می‌شوند، اغلب برای کاهش سطح اسید معده و جلوگیری از مشکلات رایج گوارشی همچون زخم معده و رفلاکس اسید تجویز می‌شوند. PPIها نیز می‌توانند باعث خشکی چشم به عنوان یک عارضه‌ی جانبی شوند؛ که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به Prevacid و Prilosec اشاره نمود.
۷. بتابلوکرها
این دسته از داروها بخش فعال بسیاری از داروهای فشار خون بالا و میگرن هستند. آن‌ها لایه‌ی آبی موجود در لایه‌ی اشکی را تضعیف کرده و موجب تحریک چشم و در نتیجه باعث خشکی و ناراحتی آن می‌شوند.
۸. داروهای ضد روان‌پریشی
فنوتیازین‌ها اغلب برای درمان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی استفاده می‌شوند. با این حال، این دسته از داروها تولید آب در بدن را کاهش داده و منجر به خشکی چشم می‌شوند. تورازین نیز ک که اکنون کمتر برای درمان این نوع بیماری‌ها استفاده می‌شود، اثرات منفی بر تولید آب در بدن دارد.
